Van geschreeuw naar saamhorigheid
Door Dicky In Columns op 7 januari 2016
Ja de kerst staat weer voor de deur. Er is volop sfeer en met deze dagen is het anders. Als men wat langer moet wachten in verband met de drukte is dat helemaal niet meer zo erg, daar is begrip voor.. dan maar een extra bakkie cappuccino met amaretto en een mooie toef slagroom. Het is toch heel apart dat er met de kerstdagen een soort magie ontstaat waarbij wij elkaar blijkbaar veel meer verdragen en er saamhorigheid is?
Op dit moment is er natuurlijk veel narigheid in de wereld, verschrikkelijk gewoon, maar ook in Nederland, dan kijk ik bijvoorbeeld heel simpel naar het spelletje voetbal. Onlangs was ik met mijn zoon bij Heerenveen tegen Cambuur. Wij zijn voor Heerenveen en dicht bij het uitvak lopen wij de tribune op. Ik kijk per ongeluk een fan van Cambuur aan die opeens mij begint uit te schelden. ‘Wat moet je nou’, schreeuwt hij en maakt een gebaar met zijn hand langs zijn hals. Ik schrok hier van, nog nooit meegemaakt zoiets. Wat een rivaliteit en dan zeg ik ‘hallo, dit is voetbal, maar het lijkt wel oorlog’.
Misschien is die man die naar mij schreeuwde wel heel aardig, wie zal het zeggen, maar is dit nu allemaal nodig? Waarom moet dit, kan die kerstmagie niet gewoon het hele jaar hier zijn?
Misschien is hij wel alleen en is het een schreeuw om aandacht. Niet iedereen heeft een gezin/familie of vrienden waarmee ze gezellig kerst vieren. Iedereen kent wel iemand die het minder heeft. Ik stel voor om die mensen met deze dagen ook aandacht te geven. Laat ze voelen dat ze niet alleen zijn en dat je er voor hen bent als er iets is. Wij met elkaar kunnen ervoor zorgen dat die kerstsfeer het hele jaar blijft hangen en dan bedoel ik, saamhorigheid, begrip, geduld… elkaar helpen en een luisterend oor bieden. Er gewoon meer voor een ander zijn. Misschien is er dan ook minder gemieter bij de voetbal.
Fijne Feestdagen,
Dicky